Prof. dr hab. n. med. Ingo Fietze

Zaburzenia snu są jednym z najczęstszych problemów medycznych i od lat obserwuje się ich wzrost. Mogą być spowodowane czynnikami zewnętrznymi lub organicznymi i czasami upośledzają sprawność osoby dotkniętej chorobą krótkotrwale, a czasami na dłuższy okres.

Na pierwszym miejscu znajduje się bezsenność, czyli zaburzenie zasypiania i/lub przesypiania nocy, następnie nocne zaburzenia oddychania i zespół niespokojnych nóg, a dalej zaburzenia rytmu okołodobowego snu i czuwania (np. zespół pracownika zmianowego), parasomnie (np. lunatyzm) i hipersomnie (np. narkolepsja).

Lekarze specjalizujący się w medycynie snu mogą na podstawie anamnezy, specjalnych kwestionariuszy, a w razie potrzeby poprzez domowe pomiary snu, aktywności lub oddechu zdecydować, czy dana osoba wymaga dalszej diagnostyki. W razie potrzeby zaburzenia snu można dokładniej zbadać w laboratorium snu, gdzie pacjent jest zwykle podłączany na dwie noce do aparatury polisomnograficznej, która mierzy sygnały ciała, takie jak fale mózgowe, tętno, ruchy oddechowe serca i brzucha, napięcie mięśni, ruchy gałek ocznych, przepływ powietrza i nasycenie krwi tlenem.